Bawa pergi kenangan itu!
Mungkin, kau pandang aku ni macam
orang yang pernah kecewakan kau suatu masa dulu.
Mungkin, kau tak pernah sedar silap kau.
Mungkin, pada anggapan kau aku ni
mudah untuk kau perbodohkan.
Memang, Suatu masa dulu aku
pernah kecewakan kau.
Memang, aku akui kebenaran tu. Aku
mengaku salahnya aku kat mana.
Memang, Aku tahu aku salah.
Tapi,
Kau tak pernah mengaku salah kau.
Kau tahu kau salah, tapi kenapa kau masih salahkan aku 100%?
Kau tahu? Kau ego!
Andai aku masih memegang janji
janji kau setelah sekian lama kau diamkan diri,
Aku akan dapat kebahagiaan aku?
Kau akan tepati janji kau untuk
setia dengan aku?
Tak!
Dalam diam kau mengkhianati janji
kau.
Aku bersyukur dengan apa yang aku
miliki sekarang.
Aku berjanji aku akan menjaga
kesetiaan aku untuk dia yang jelas sayangkan aku.
Maaf, kau bukan lagi sesiapa bagi
aku.
Jangan pernah kau menagih lagi
kasih sayang dari aku.
Kini, hati ini milik orang lain
dan aku terlalu menyayanginya sepenuh hati.
Hati yang pernah kau hancurkan
dulu, dia telah pulihkan dengan kasih sayangnya.
Pergi bawa jauh kenangan ni. Tak
sanggup lagi untuk aku kenang.
Andai diberi pilihan, aku taknak
kenal dengan kau.
Sakit ini akan aku buang sejauh
yang mungkin.
Izinkan aku pula bahagia tanpa
derita yang sama.
Sungguh,
Tak sanggup lagi untuk aku
tempuh.
Comments
Post a Comment